Lecąc z Żabką do Rzymu miałem w planach zwiedzenie Watykanu. Na zapoznanie się z tym niezwykłym miejscem podobno wystarcza dzień, chociaż nie okazało się to prawdą. Co do spotkania z papieżem, to nie byliśmy pewni, czy uda się nam go zobaczyć. Znając naszego pecha sądziliśmy, że akurat tego dnia będzie miał jakąś wizytę w odległym kraju, może będzie przyjmował jakichś ważnych gości lub właśnie będzie burza z piorunami i grzmotami. Watykan jednak tak czy siak zobaczyć chcieliśmy. Gdzie na przykład jak nie tutaj, przynajmniej teoretycznie można być jednocześnie w dwóch stolicach? Wysiadamy w Rzymie na stacji metra Ottaviano.
Stąd chyba najbliżej do Watykanu. Wychodzimy, mijamy kilka przecznic i jesteśmy przed Placem Świętego Piotra. Do Watykanu już tylko kilkadziesiąt metrów.
Podczas marszu zostaliśmy obskoczeni przez osoby chcące sprzedać nam bilety do muzeów watykańskich. W końcu za którymś razem zatrzymaliśmy się i po krótkiej rozmowie zdecydowaliśmy się na przewodnika. Doszliśmy do wniosku, że warto. Dzięki temu nie będziemy musieli czekać godzinami za biletem wstępu. Mówiący płynną polszczyzną Olek z Ukrainy zaproponował nam przewodnika po polsku, potem zaprowadził do biura w którym kupiliśmy bilety. Przewodniczka, bo jak się potem okazało była to kobieta, miała się pojawić o godzinie 13. Została nam niecała godzina więc poszliśmy na chwilę sami połazić po okolicy.
Watykan jest pod wieloma względami bardzo ciekawym miejscem. Dzierży sporo rekordów, z których kilka jest ogólnie znanych jak na przykład ten, że jest najmniejszym państwem świata, zarówno biorąc pod uwagę powierzchnię jak i liczbę mieszkańców. Jest także najbardziej zmilitaryzowanym państwem świata. Około 10% jego mieszkańców to żołnierze. Zdążyłem się także dowiedzieć, że w przeliczeniu na jednego mieszkańca odbywa się tu najwięcej spraw karnych na świecie, średnio jedna rocznie na mieszkańca!
Oto ambasada Argentyny dla Watykanu.
Nie znajduje się ona jednak na terytorium Watykanu. Nawet watykańska ambasada Włoch znajduje się nie, jakby to podpowiadała logika w Watykanie, tylko we Włoszech. Jest to jedyne miejsce na świecie, gdzie taka sytuacja występuje. Watykan nie uznaje Chińskiej Republiki Ludowej. W latach 70 usunięto z Chin misjonarzy i od tego czasu obie strony nie utrzymują stosunków dyplomatycznych. Ma to się jednak zmienić. Z tego względu, że miejsca w Watykanie niewiele, jeden z największych teleskopów świata watykańskiego obserwatorium astronomicznego znajduje się w USA, konkretnie na terenie stanu Arizona. Watykan jest także niebezpieczny, przynajmniej tak mówi statystyka. Na jedną zameldowaną osobę w Watykanie przypadało rocznie (dane z 2006 roku) 1,5 przestępstwa. Proszę mi powiedzieć, gdzie na świecie jest przestępstw więcej? Można by tak te ciekawostki wymieniać i wymieniać.
Nazwa Watykan pochodzi od łacińskiego słowa vaticinius oznaczający przepowiadający przyszłość. W Watykanie święto narodowe jest świętem ruchomym. Jest to rocznica wyboru papieża. Teren 0,44 km kwadratowego jest z większości stron otoczony murem.
W tym maleńkim państwie większość powierzchni zajmują budynki administracyjno-kościelne z galeriami, muzeami, biurami i mieszkaniami z górującą nad tym wszystkim Bazyliką Świętego Piotra. Do tego plac świętego Piotra, Ogrody Watykańskie i to już chyba wszystko. Na resztę nie ma po prostu miejsca.
Przed 13.00 zjawiamy się w umówionym miejscu. Zebrała się już grupka rodaków. Po chwili zaczynamy zwiedzanie. Dostajemy słuchawki, więc nie musimy się na metr trzymać przewodniczki. Idziemy, kobieta opowiada. Wchodzimy do muzeów. Powstały one ze zbiorów jakie zebrali poszczególni papieże w czasie swoich kadencji. Dzielą się na części, z których kilka jest niestety zamkniętych. Na początek ta dotycząca starożytności z mnóstwem figur, figurek, płaskorzeźb etc. Oto jedna z najbardziej znanych greckich rzeźb Grupa Laokona.
Starożytne budowle czy statuy nie wyglądały tak jak nam się wydaje. Wbrew oczekiwaniom nie były białe czy szare a kolorowe jak na przykład ta przedstawiająca Augusta z Prima Porta
Dowiadujemy się przy okazji jak ważne jest ułożenie ciała, rąk i nóg takiej figury. Do tej pory nie zwracałem na to uwagi. Spędzamy przy tych posągach ponad pół godziny. Wycieczek z całego świata przybywa coraz więcej.
W jednej z sal oglądamy obraz Jana Matejki "Sobieski pod Wiedniem". Jest na nim przedstawiony Król Jan III Sobieski przekazujący 12 września 1683 roku informację o zwycięstwie wojsk polsko-cesarskich pod Wiedniem nad armią Imperium Osmańskiego. Jak wiadomo ta bitwa była przełomem, bowiem wspomniane imperium przestało zagrażać chrześcijańskiej części Europy.
Moment przekazania tego obrazu papieżowi Leonowi XIII został uwieczniony na sklepieniu w Galerii Kandelabrów.
Niesamowite wrażenie zrobiła Galeria Map wybudowana za kadencji Grzegorza XIII. To długi, 120 metrowy, pięknie ozdobiony korytarz. Sklepienie zawiera obrazy przedstawiające historię chrześcijaństwa. Po bokach widoczne są dość dokładne jak na szesnastowieczne możliwości mapy ówczesnej Italii.
Wycieczki z Włoch zatrzymują się tu zdecydowanie dłużej, bowiem, każdy szuka na nich swojej miejscowości. Na lewo jest wejście do Kaplicy Sykstyńskiej.
Należy wspomnieć, że kaplica, to jedno z miejsc do którego będąc w Watykanie po prostu zajrzeć wypada. Została zbudowana na polecenie papieża Sykstusa IV, stąd nazwa. Można tu obejrzeć dwa najbardziej znane freski: Stworzenie Adama i Sąd Ostateczny. Jest ich tu znacznie więcej. To prawdziwa uczta dla miłośników sztuki i tylko tłumy turystów psują trochę nastrój. To także tu zbiera się konklawe i wybiera nowego papieża. Gdy wydostający się dym z kaplicy jest czarny - papież nie został wybrany, gdy biały - mamy nowego papieża. Data wyboru jest jednocześnie świętem narodowym Watykanu. Fresk Stworzenie Adama Michała Anioła po raz pierwszy w historii przedstawia Boga jako starszego mężczyznę z siwą brodą. Niektórzy w miejscu, gdzie siedzi Bóg dopatrują się przekroju ludzkiego mózgu. Równie ciekawy jest drugi fresk, również namalowany przez Michała Anioła. Przedstawia Jezusa Chrystusa w roli Wielkiego Sędziego na Sądzie Ostatecznym. O każdym z tych dzieł można pisać tomy. Idziemy dalej. Podczas przerwy zaglądamy do muzeum pojazdów którymi poruszali się papieże. Zaraz po wejściu wita nas karoca Leona XII. Trzeba przyznać, że prezentuje się imponująco.
Powozów, karet, lektyk i wszelkich pojazdów jest tu oczywiście więcej. Powozownia została utworzona w 1973 roku z inicjatywy papieża Pawła VI. Był on także ostatnim papieżem, który wspomnianą karetą odbył podróż. Poniżej ta burgundowa limuzyna to Citroën Lictoria C6 podarowana 9 czerwca 1930 roku Piusowi XI. Bogato i elegancko wyposażony pojazd przejechał tylko 192 km.
Po jego prawej stronie stoi Mercedes-Benz 460 Nürburg. Otrzymał go także Pius XI 14 listopada 1930 roku. Wszystkich pojazdów nie w sposób dokładnie obejrzeć i opisać. Zatrzymujemy się przy pojeździe w którym poruszał się Jan Paweł II podczas swojego pontyfikatu. To Fiat 1107 Nuova Campagnola. Na ścianie wideo z zamachu na jego życie i spotkania z zamachowcem.
Skoro o pojazdach mowa, to warto także wspomnieć o volkswagenie popularnie zwanym garbusem. On także znajduje się w muzeum pojazdów. Jak tutaj się znalazł?
Auto zwane Maggiolino zostało podarowane Janowi Pawłowi II 26 maja 2004 roku przez szefostwo i pracowników Volkswagena w Meksyku. Maggiolino był ostatnim tego typu pojazdem z 3000 sztuk wyprodukowanym przez fabrykę Puebla.
Dochodzą do nas sygnały, że jest koniec przerwy i musimy wracać do grupy. Wchodzimy na tzw. Dziedziniec Pinii z charakterystyczną półkolistą niszą i szyszką z brązu.
Potem dalej korytarzami przez kolejne galerie i komnaty.
Rozmawiamy z jednym z nich. Papież Franciszek co środę o 10.00 spotyka się z wiernymi na audiencji. Pytamy gwardzistę o zaproszenia i bez jakichkolwiek problemów otrzymujemy od niego dwie wejściówki. By uczestniczyć w audiencji nie są one bezwzględnie konieczne, jednak gdy jest sporo osób, łatwiej dzięki niej o miejsce. Poza tym jest także pamiątką. Są one za darmo.
Audiencja odbędzie się jutro a my już nieco zmęczeni idziemy dalej. Przewodniczka żegna się z nami. Udajemy się już sami do bazyliki Świętego Piotra. Jest to druga na świecie pod względem wielkości katolicka świątynia. Według tradycji stoi na miejscu pochówku Świętego Piotra uznawanego za pierwszego papieża. Jego grób znajduje się pod głównym ołtarzem.
Przeszliśmy obok miejsca w którym Jan Paweł II został 13 maja 1981 roku postrzelony. Pamiętnego dnia, w momencie zamachu Jan Paweł II schylił się, by wziąć na ręce małą dziewczynkę - Sarę Bartoli. Mówi się, że to m.in. ona uratowała życie papieżowi, bowiem przysłoniła go i uniemożliwiła dokładne wycelowanie. Obecnie Sara Bartoli mieszka w Lariano niedaleko Rzymu i całego wydarzenia nie pamięta. Miejsce zamachu jest zaznaczone kwadratową tablicą na której znajduje się herb Watykanu i data zapisana rzymskimi cyframi.
Rano następnego dnia ponownie zjawiamy się na Placu Świętego Piotra. Sporo ludzi już czeka. Zostajemy przed wejściem skontrolowani i oto po chwili ukazuje się papież Franciszek w całej osobie. Robi kilka razy rundkę swoim papamobile na placu wśród wiwatujących turystów, po czym siada i rozpoczyna mszę.
Watykanu nie da się obejrzeć w ciągu jednego dnia. Jeśli się komuś wydaje inaczej, to się po prostu myli. My także nie zdążyliśmy zobaczyć wielu rzeczy. O Ogrody Watykańskie ledwo się tylko otarliśmy. Chciałem także zajrzeć na stację kolejową w Watykanie,
(Jednak zdjęcie stacji kolejowej zrobiłem, to ten budynek na pierwszym planie). Miałem ochotę pochodzić ze spokojem po uliczkach, zajrzeć także tam, gdzie turystów mniej.
Stąd chyba najbliżej do Watykanu. Wychodzimy, mijamy kilka przecznic i jesteśmy przed Placem Świętego Piotra. Do Watykanu już tylko kilkadziesiąt metrów.
Podczas marszu zostaliśmy obskoczeni przez osoby chcące sprzedać nam bilety do muzeów watykańskich. W końcu za którymś razem zatrzymaliśmy się i po krótkiej rozmowie zdecydowaliśmy się na przewodnika. Doszliśmy do wniosku, że warto. Dzięki temu nie będziemy musieli czekać godzinami za biletem wstępu. Mówiący płynną polszczyzną Olek z Ukrainy zaproponował nam przewodnika po polsku, potem zaprowadził do biura w którym kupiliśmy bilety. Przewodniczka, bo jak się potem okazało była to kobieta, miała się pojawić o godzinie 13. Została nam niecała godzina więc poszliśmy na chwilę sami połazić po okolicy.
Watykan jest pod wieloma względami bardzo ciekawym miejscem. Dzierży sporo rekordów, z których kilka jest ogólnie znanych jak na przykład ten, że jest najmniejszym państwem świata, zarówno biorąc pod uwagę powierzchnię jak i liczbę mieszkańców. Jest także najbardziej zmilitaryzowanym państwem świata. Około 10% jego mieszkańców to żołnierze. Zdążyłem się także dowiedzieć, że w przeliczeniu na jednego mieszkańca odbywa się tu najwięcej spraw karnych na świecie, średnio jedna rocznie na mieszkańca!
Oto ambasada Argentyny dla Watykanu.
Nie znajduje się ona jednak na terytorium Watykanu. Nawet watykańska ambasada Włoch znajduje się nie, jakby to podpowiadała logika w Watykanie, tylko we Włoszech. Jest to jedyne miejsce na świecie, gdzie taka sytuacja występuje. Watykan nie uznaje Chińskiej Republiki Ludowej. W latach 70 usunięto z Chin misjonarzy i od tego czasu obie strony nie utrzymują stosunków dyplomatycznych. Ma to się jednak zmienić. Z tego względu, że miejsca w Watykanie niewiele, jeden z największych teleskopów świata watykańskiego obserwatorium astronomicznego znajduje się w USA, konkretnie na terenie stanu Arizona. Watykan jest także niebezpieczny, przynajmniej tak mówi statystyka. Na jedną zameldowaną osobę w Watykanie przypadało rocznie (dane z 2006 roku) 1,5 przestępstwa. Proszę mi powiedzieć, gdzie na świecie jest przestępstw więcej? Można by tak te ciekawostki wymieniać i wymieniać.
Nazwa Watykan pochodzi od łacińskiego słowa vaticinius oznaczający przepowiadający przyszłość. W Watykanie święto narodowe jest świętem ruchomym. Jest to rocznica wyboru papieża. Teren 0,44 km kwadratowego jest z większości stron otoczony murem.
W tym maleńkim państwie większość powierzchni zajmują budynki administracyjno-kościelne z galeriami, muzeami, biurami i mieszkaniami z górującą nad tym wszystkim Bazyliką Świętego Piotra. Do tego plac świętego Piotra, Ogrody Watykańskie i to już chyba wszystko. Na resztę nie ma po prostu miejsca.
Przed 13.00 zjawiamy się w umówionym miejscu. Zebrała się już grupka rodaków. Po chwili zaczynamy zwiedzanie. Dostajemy słuchawki, więc nie musimy się na metr trzymać przewodniczki. Idziemy, kobieta opowiada. Wchodzimy do muzeów. Powstały one ze zbiorów jakie zebrali poszczególni papieże w czasie swoich kadencji. Dzielą się na części, z których kilka jest niestety zamkniętych. Na początek ta dotycząca starożytności z mnóstwem figur, figurek, płaskorzeźb etc. Oto jedna z najbardziej znanych greckich rzeźb Grupa Laokona.
Starożytne budowle czy statuy nie wyglądały tak jak nam się wydaje. Wbrew oczekiwaniom nie były białe czy szare a kolorowe jak na przykład ta przedstawiająca Augusta z Prima Porta
Dowiadujemy się przy okazji jak ważne jest ułożenie ciała, rąk i nóg takiej figury. Do tej pory nie zwracałem na to uwagi. Spędzamy przy tych posągach ponad pół godziny. Wycieczek z całego świata przybywa coraz więcej.
W jednej z sal oglądamy obraz Jana Matejki "Sobieski pod Wiedniem". Jest na nim przedstawiony Król Jan III Sobieski przekazujący 12 września 1683 roku informację o zwycięstwie wojsk polsko-cesarskich pod Wiedniem nad armią Imperium Osmańskiego. Jak wiadomo ta bitwa była przełomem, bowiem wspomniane imperium przestało zagrażać chrześcijańskiej części Europy.
Moment przekazania tego obrazu papieżowi Leonowi XIII został uwieczniony na sklepieniu w Galerii Kandelabrów.
Niesamowite wrażenie zrobiła Galeria Map wybudowana za kadencji Grzegorza XIII. To długi, 120 metrowy, pięknie ozdobiony korytarz. Sklepienie zawiera obrazy przedstawiające historię chrześcijaństwa. Po bokach widoczne są dość dokładne jak na szesnastowieczne możliwości mapy ówczesnej Italii.
Tak została przedstawiona na jednej z map Wenecja.
Tak została przedstawiona Sardynia. Architektem wszystkiego był Maschinero a autorem map Ignazio Danti.
Wycieczki z Włoch zatrzymują się tu zdecydowanie dłużej, bowiem, każdy szuka na nich swojej miejscowości. Na lewo jest wejście do Kaplicy Sykstyńskiej.
W kaplicy zdjęć robić nie wolno, więc nie robię. Tutaj fotka z portalu kopalniawiedzy.pl.
Tak Kaplica Sykstyńska wygląda z zewnątrz.
Należy wspomnieć, że kaplica, to jedno z miejsc do którego będąc w Watykanie po prostu zajrzeć wypada. Została zbudowana na polecenie papieża Sykstusa IV, stąd nazwa. Można tu obejrzeć dwa najbardziej znane freski: Stworzenie Adama i Sąd Ostateczny. Jest ich tu znacznie więcej. To prawdziwa uczta dla miłośników sztuki i tylko tłumy turystów psują trochę nastrój. To także tu zbiera się konklawe i wybiera nowego papieża. Gdy wydostający się dym z kaplicy jest czarny - papież nie został wybrany, gdy biały - mamy nowego papieża. Data wyboru jest jednocześnie świętem narodowym Watykanu. Fresk Stworzenie Adama Michała Anioła po raz pierwszy w historii przedstawia Boga jako starszego mężczyznę z siwą brodą. Niektórzy w miejscu, gdzie siedzi Bóg dopatrują się przekroju ludzkiego mózgu. Równie ciekawy jest drugi fresk, również namalowany przez Michała Anioła. Przedstawia Jezusa Chrystusa w roli Wielkiego Sędziego na Sądzie Ostatecznym. O każdym z tych dzieł można pisać tomy. Idziemy dalej. Podczas przerwy zaglądamy do muzeum pojazdów którymi poruszali się papieże. Zaraz po wejściu wita nas karoca Leona XII. Trzeba przyznać, że prezentuje się imponująco.
Powozów, karet, lektyk i wszelkich pojazdów jest tu oczywiście więcej. Powozownia została utworzona w 1973 roku z inicjatywy papieża Pawła VI. Był on także ostatnim papieżem, który wspomnianą karetą odbył podróż. Poniżej ta burgundowa limuzyna to Citroën Lictoria C6 podarowana 9 czerwca 1930 roku Piusowi XI. Bogato i elegancko wyposażony pojazd przejechał tylko 192 km.
Po jego prawej stronie stoi Mercedes-Benz 460 Nürburg. Otrzymał go także Pius XI 14 listopada 1930 roku. Wszystkich pojazdów nie w sposób dokładnie obejrzeć i opisać. Zatrzymujemy się przy pojeździe w którym poruszał się Jan Paweł II podczas swojego pontyfikatu. To Fiat 1107 Nuova Campagnola. Na ścianie wideo z zamachu na jego życie i spotkania z zamachowcem.
Skoro o pojazdach mowa, to warto także wspomnieć o volkswagenie popularnie zwanym garbusem. On także znajduje się w muzeum pojazdów. Jak tutaj się znalazł?
Auto zwane Maggiolino zostało podarowane Janowi Pawłowi II 26 maja 2004 roku przez szefostwo i pracowników Volkswagena w Meksyku. Maggiolino był ostatnim tego typu pojazdem z 3000 sztuk wyprodukowanym przez fabrykę Puebla.
Dochodzą do nas sygnały, że jest koniec przerwy i musimy wracać do grupy. Wchodzimy na tzw. Dziedziniec Pinii z charakterystyczną półkolistą niszą i szyszką z brązu.
Potem dalej korytarzami przez kolejne galerie i komnaty.
Od czasu do czasu spotykamy żołnierzy Gwardii Papieskiej. Przyjmuje się, że gwardia powstała dokładnie 22 stycznia 1506 roku, kiedy to licząca 150 grupa żołnierzy szwajcarskich weszła po raz pierwszy do Watykanu i została pobłogosławiona przez papieża Juliusza II.
6 maja 1527 roku Watykan został zaatakowany przez oddziały najemników Karola V. Władzę w Watykanie sprawował wówczas papież Klemens VII. Miasto było bronione przez żołnierzy rzymskich i Gwardię Szwajcarską. Papież musiał ratować się ucieczką a oddziały Karola V i gwardii zostały w poważnym stopniu zdziesiątkowane. To jedyna bitwa, jaką stoczyła w swojej historii Gwardia Szwajcarska.
Klemensowi VII udało się w ostatniej chwili uciec przez liczące 800 metrów sekretne przejście widoczne na powyższym zdjęciu do zamku Świętego Anioła widocznym poniżej. W tamtych czasach był on siedzibą papieży.
Z gwardii (liczebność jest różnie podawana w źródłach) pozostało tylko kilkadziesiąt żołnierzy. Jednak ich śmierć nie pozostała bez echa. Podczas walki dali świadectwo bohaterstwa i poświęcenia dla papieża. 6 maja jest dniem, w którym rekruci składają przysięgę. Mogą nimi zostać tylko obywatele szwajcarscy wyznania katolickiego w określonym wieku.
Rozmawiamy z jednym z nich. Papież Franciszek co środę o 10.00 spotyka się z wiernymi na audiencji. Pytamy gwardzistę o zaproszenia i bez jakichkolwiek problemów otrzymujemy od niego dwie wejściówki. By uczestniczyć w audiencji nie są one bezwzględnie konieczne, jednak gdy jest sporo osób, łatwiej dzięki niej o miejsce. Poza tym jest także pamiątką. Są one za darmo.
Audiencja odbędzie się jutro a my już nieco zmęczeni idziemy dalej. Przewodniczka żegna się z nami. Udajemy się już sami do bazyliki Świętego Piotra. Jest to druga na świecie pod względem wielkości katolicka świątynia. Według tradycji stoi na miejscu pochówku Świętego Piotra uznawanego za pierwszego papieża. Jego grób znajduje się pod głównym ołtarzem.
Grobów papieskich jest tutaj więcej. Swoje miejsce spoczynku ma także Papież Jan Paweł II. Tak ono wygląda.
Nie zostało nam już dużo czasu. Nawet nie załapaliśmy się na windę, bo już było za późno i na kopułę bazyliki wchodzimy na pieszo.
Nie zostało nam już dużo czasu. Nawet nie załapaliśmy się na windę, bo już było za późno i na kopułę bazyliki wchodzimy na pieszo.
Warto wejść, bowiem z kopuły rozpościera się niezapomniany
widok na Watykan i Rzym.
.
widok na Watykan i Rzym.
.
Wracając z kopuły wstępujemy na chwilę do sklepu z pamiątkami. Chcemy kupić kilka magnesów, w tym obiecanych komuś gwardzistów. Wchodzę i wybieram. Chciałem dwa, niestety jest jeden ostatni. Gdy się bliżej przyjrzeć, metalowa figurka żołnierza jest do tego nieco nienaturalnie wygięta.
- Czy macie jeszcze jednego? Pytam.
- Niestety ten jest ostatni, odpowiada zakonnica która zajmuje się sprzedażą.
- Chciałem dwa takie, ale skoro nie ma, wezmę tego.
- Ale on krzywy nieco, zauważa zakonnica.
- To nic nie szkodzi, szczerze mówiąc krzywizny prawie wcale nie widać.
Zakonnica nie dość, że nie wzięła za niego pieniędzy to jeszcze poszła po jakiś inny magnes i gratis dołożyła do gwardzisty. Po prostu w ten sposób chciała wynagrodzić braku jednego magnesu który chciałem.
- Czy macie jeszcze jednego? Pytam.
- Niestety ten jest ostatni, odpowiada zakonnica która zajmuje się sprzedażą.
- Chciałem dwa takie, ale skoro nie ma, wezmę tego.
- Ale on krzywy nieco, zauważa zakonnica.
- To nic nie szkodzi, szczerze mówiąc krzywizny prawie wcale nie widać.
Zakonnica nie dość, że nie wzięła za niego pieniędzy to jeszcze poszła po jakiś inny magnes i gratis dołożyła do gwardzisty. Po prostu w ten sposób chciała wynagrodzić braku jednego magnesu który chciałem.
Gdy opuszczaliśmy Plac Świętego Piotra, było już ciemno
Przeszliśmy obok miejsca w którym Jan Paweł II został 13 maja 1981 roku postrzelony. Pamiętnego dnia, w momencie zamachu Jan Paweł II schylił się, by wziąć na ręce małą dziewczynkę - Sarę Bartoli. Mówi się, że to m.in. ona uratowała życie papieżowi, bowiem przysłoniła go i uniemożliwiła dokładne wycelowanie. Obecnie Sara Bartoli mieszka w Lariano niedaleko Rzymu i całego wydarzenia nie pamięta. Miejsce zamachu jest zaznaczone kwadratową tablicą na której znajduje się herb Watykanu i data zapisana rzymskimi cyframi.
Rano następnego dnia ponownie zjawiamy się na Placu Świętego Piotra. Sporo ludzi już czeka. Zostajemy przed wejściem skontrolowani i oto po chwili ukazuje się papież Franciszek w całej osobie. Robi kilka razy rundkę swoim papamobile na placu wśród wiwatujących turystów, po czym siada i rozpoczyna mszę.
Watykanu nie da się obejrzeć w ciągu jednego dnia. Jeśli się komuś wydaje inaczej, to się po prostu myli. My także nie zdążyliśmy zobaczyć wielu rzeczy. O Ogrody Watykańskie ledwo się tylko otarliśmy. Chciałem także zajrzeć na stację kolejową w Watykanie,
(Jednak zdjęcie stacji kolejowej zrobiłem, to ten budynek na pierwszym planie). Miałem ochotę pochodzić ze spokojem po uliczkach, zajrzeć także tam, gdzie turystów mniej.
Może następnym razem ...
